15 mart 2006

Ilk defa yasli olmanin nasil bir his oldugunu anladim bugun. Tabi ruhsal yonden degil, sadece fiziki ve sanirim bu da olayin %50si bile degil, %30'unu filan kapsiyor. Yani... yaslilik halinin kosesinden bile gecmemisim galiba. Aman her neyse, her yanim agrirken, adimlarimi zor atarken, sunu dusundum; yaslanmak bunu her an yasamaktir, durmadan. Ve bence insan vucudu bu hale gelince kendini seriyor, o yuzden kafasi da yaslaniyor filan...

Hayatta yapmaktan en cok keyif aldigim 5 seyi saydim Secile;

1. Sıcak banyo 2. Yemek yemek 3. Kahvaltida gazete okumak 4. Yatmadan once kitap okumak 5. Disarida kar evde cay

Gerci besincisini sayamamistim, aklima gelmedi cunku. Onunkiler pek bir degisik benimkilerden annesiyle vakit gecirmek ve icki icmek gibi. Bundan 5 sene once olsa icki benim de favorim olabilirdi. Simdi benim kafam mi yaslandi yani? Bak dedigime geldim iste, kafam bir gunde vucuduma uyum sagladi.

Recaizade Mahmut Ekrem'in Araba Sevdasi'ni okudugumu yazmis miydim acaba? Epey onyargim vardi okumadan once, eski dildir ben anlamam ben gencim! diye. Buyuk konusmamak lazimmis, fazlasiyla anliyorum korkarim ki. BU konu ile ilgili (hangi konu deme, kitap konusu) soyle bir karara vardim; simdi okumak istedigim bir suru kitap var ya, hem de klasik/yeni/polisiye/Japon/hikaye/komedi fark etmez ya, ben de soyle bir sira koydum kendimce, bir yeni bir klasik kitap okuyacagim. Farkindayim, diger kategorileri bosuna yazmisim, hakkaten neden yazmisim ben onlari oyle.

Ebru kardis zarfimi almis fekat ben soyleyene kadar icinde mektup olmasi gerektiginin farkinda degildi. Mektupsuz haline bile cok tesekkur etti valla.

Dun Caglayi buz patenine goturmek icin maaile bindik arabaya. Sanirim 3 buyukler 2 kucuklerden daha heyecanliydik. Cagla uzun sure direndi buzun ustune inmeye, sonunda ne olduysa inip kenarda epey durdu, babasi/annesi/Secil ablasinin ellerinden tutarak. Sinancim ise ona eslik eden buyuk kimse onu seyirci koltuklarinin ennn tepesine cikartip indirdi, cikartip indirdi. Benim eslik ettigim cikislarda buz pistine bakip, aslinda tum bu ugraslarin (Caglayı buz patenine alistirma, alisirsa kursuna yazdirma/Sinan icin bir muzik aleti arastirma/ ikisini biraz daha buyuyunce satranca alistirma falan filan) tabi ki ucunda cocuk icin ama asil anne/baba icin onemli oldugunu fark ettim. Yani Cagla elbette hoslanmazsa elimizden bir sey gelmez ama bir de severse... O pistte ne de guzel kayar, o kayan benim kizimdir iste. Bakin hem dogurdum hem de akil edip buz patenine alistirdim, ben ne iyi bir anneyim yaa... diye hislenebilirim. Ben asla oyle hislenmem diyen annelerin hepsi gibi.

Yaa, biri bana sunu aciklayabilir mi; istedigim butun arkadaslarimi bu sayfaya davet ettim ama cogu alamamis. Ne yapmaliyim? veya neden almamislar?Yine neyi atlamisim ya.. Kestane kebap acele cevap!!