Bugun cocuklarla evden cikarken aklimda eve tuz/meyve/sut ve kasar peyniri almak vardi...
Fakat insanin aklina gelen basina gelemiyor, hele ki soz konusu ben isem her zaman aklima hayalime gelmeyecek seylerle karsi karsiya buluyorum kendimi. Olaylar soyle gelisti; Arabaya binip Sili meydanina dogru yola ciktik. Sili meydani favori park yerim, cogu zaman bos yer bulamasam da. Bu kez de baktim yer yok, isiklardan gecip hooop Tunaliya kaymayi planladim hemencecik. Bekle bizi Tunali hemen geliyoruz dedim icimden ama cumlem daha bitmeden kuuut diye onumdeki cipe carpiverdim... Allahim! İnsan dalgin olur, acele etmek ister veya mesafeyi tutturamaz, ama insan neden Ankaranin ve hatta tum Turkiyenin en kil adaminin arabasina carpar??? Sehirde bu sokaklari ben yarattim diye dolanan ciplerden oldum olasi hazetmem, ama yine de bir cip sahibinin bu kadar hoduk olabilecegini ben bile dusunmemistim. Bilmem ki neden, belki bayan olmamdan, belki arabadan cikarken gozlugumu cikarmadan konustugumdan veya ne bileyim canim arabamin "sadece" fiat marea olusundan, iste adam yuzume bakip konusmaya tenezzul etmedi benimle. ep telefonunda birilerini arayip eliyle isaret ederek Garnti bankasini tarif etmesinden bir dili oldugunu anladim. Sonra polis bizi Cinnahtaki postanenin onune kiskisladi. İki arabada da hicbir hasar yoktu ama cipci oldugunu savundu, benimle de konusmadigi icin hasari nerede ogrenemedim (ben biliyorum aslinda, kafasi, adamin kafasi hasarlandi). Sonrasi su sekildeydi;
- 1.5 saat polisin gelmesini beklerken cocuklarla simit yedik.
- Cep telefonumu evde unuttugum icin hayiflanmistim, sagolsun polis de bunu bilmis gibi postane onune yolladigindan bizi, hemen oracikta cebimdeki son bozukluklarla Kayayi aradim.
- Kaya Ayhani aradi, kendileri sigortacimiz olur, onu beklerken Kayanin polikliniginde calisan hemsire geldi, Caglayi alip markete goturdu ve cikolata ile su aldilar birlikte. Biz de Sinanla disaridaki kartli telefonlarla oynadik.
-Nihayet polis geldiginde Sinanin cisi geldi ve Hurriyetin guvenligindeki turnikelerden teker teker gecip calisanlarin saskin bakislari esliginde tuvalete yollandik.
- Geri dondugumuzde memur bey sigorta policemin olmadigini soyledi, ama ben yatirdiim hem de bir suru para verdim unutur muyum hic dedim ama arabami cekmekle tehdit edince cocuklarla kosa kosa bir taksiye atladik ve Tunaliya Ayhanin yanina yollandik.
- Ayhan yerinde yoktu, yaninda calisanlar telefonla talimat ala ala (uff oyle zordu ki) police ornegimi verdiler elime.
-Taksiye dondugumde Sinan agliyordu cunku taksici ile kavga etmisti. Polislerin yanina donene kadar taksici carptigim adama dallama dedi durdu.
- Nihayet polislerime kavustum, policemi verdim, hersey bitmisti...
- Hayiiir biter mi hic, arabama bindim, pesimden polis geli geliverdi, policeyi ona hediye etmediysem alabilecegimi soyledi.
- O arabasina dondu ben arabami calistirmak uzere anahtari cevirdim...
-2 dakika sonra polis arabasinin yaninda bittim, arabam calismiyor derken gozlerim dolmustu artik. Hemen geldiler sagolsun memur beyler. Turk milleti yardim severdir di mi? Bunu bugun iyice kavrayiverdim, cunku arabam bozuk dedigim andan itibaren etrafta ne kadar yaya, guvenlik gorevlisi, simitci varsa arabayi kusattilar, her kafadan bir ses ciktigi icin 15 dakikanin sonunda arabadan hala tik cikmiyordu. 3 ayri amca sofor koltuguna oturup denedi, 4 kisi itti, cocuklar da arka koltukta plaka bozulmus diye tempo tuttular ama arabam oldugu yerde kalakaldi. En sonunda polislerin mesaisi bittiginden herhalde, asil memur bir yerleri aradi ve tamirci cagirdi, sonra da cikip gittiler. Simdi bir ben bir cocuklar bir de sabit simitcimiz birbirimize baka baka beklemeye basladik.
- 25 dakika sonra bana yardim edenlerden bir amca elinde market poseti ile yine gorundu, daha gelmedi mi tamrici, aslinda ben yaparim deminkiler beceremedi, dedigi icin anahtari son kez ona teslim ettim...
- Saat 13:30da vuku bulan kazanin oldugu yerden ayrildigimda saat 18:00di. Ne kuru fasulye pisirebildim ne de su an evimizde kasar peyniri var... Olsun, ben eve hic donemeyecegimizi filan dusunuyordum.
Tum bunlarin disinda, arabamin 2 aylik kirinden dolayi hayatimda hic utanmadigim kadar utandim. Sofor koltugunun hemen onunde yerde ne zamandir kayip olan corabimi gordum. Ben gorduysem tum o saydigim saygin sahsiyetler de gormustur eminim. Bu kimin len diye elimde corabi sallayarak camura yatmak istemedim degil ama yardimseverlik ruhu bundan rencide olabilirdi.
Simdi kola icecegim.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder