Yillar önce, daha yeni yetme bir Japon dili ögrencisiyken birilerinin yanlisina gelmis olsa gerek, beni iki entel Japona rehberlik yapmak uzere davet ettiler. Istanbul kazan biz kepce benim bile ilk kez gectigim yollarda gezerken yatir/eski mezarlik/ mezarlik, ucunden birini secin, hani su cami yanlarinda coook eskilerde rahmetlik olmus amcalar icin mezarlar olur ya, oyle bir yer gozlerine carpti bizimkilerin. Mezarlik hemen sokak kenarindaydi ve ayni bahce icinde Coca Cola panolu, tostlu donerli bir cay evi masum masum siritiyordu. Turiztler mezarligin mezarlik olduguna inanmak istemediler, sozluk actim kelimeyi gosterdim ama yok, baska bir seydir bu diyorlar, temsili bir seylerdir yani... Cunku ciftimiz okuduklari tum kitaplardan, gezdikleri tum ulkelerden, duyduklari tum anilardan, mezarliklarin "saygi duyulmasi gereken yerler" oldugu sonucunu cikarmislar. Onlara diyemedim ki biz de saygida kusur etmeyiz, bak hangi ulkenin olmusleri doner kokulari ile yatyorlar yerlerinde, ooh mis gibi de koktu diyorlar belki de... Diyemedim ki burasi Turkiye, abeslikler ulkesi...
Benim en buyuk sanssizliklarimdan biri, ulkemi her absurtlugune karsin sevmem herhalde. Buna ragmen giderdim yine yurtdislarina, yasardim pasa pasa yorulmadan... cesaretim olsaydi eger. Gittigim her ulkeye ayak bastigim an amanin beni yerler burada triplerine girmesem, donecegim gunu, saatine, dakikasina kadar oflaya puflaya beklemesem, ruyamda bile uctugum baska baska ulkeleri gorup de kan ter icinde uyanmasam; belki gidebilirdim huzurlu bir yasamin kollarina. Ama yok, illa burasi, illa binbir endise ve caba...
Turkiyede yasamak nasil bir duygu herkes bilir, ama bir de cocuklari dinleyelim. Hani en saf onlar ya, hani insan en cok bir seyi yeni ogrenirken gorur ya gercek hanya konya neymis;
3 yasindaki oglum her Allahin gunu ters yoldan gelen arabalari sayiyor, bu da yanlis yoldan geliyor anne, dortlulerini de yakmis. Burada, Turkiyede.
4 yasindaki kizimi her cumartesi farkli bir yoldan goturuyorum jimlastige, cunku her hafta mutlaka yollari kapatmak icin bir mazeretleri oluyor polislerin. Ya isciler yuruyor hakkimizi isteriz diye, ya birileri gocuyor dunyadan gule gule, ya bayramlarimiz kutlaniyor gerceklerden cok uzakta, ya da iste sadece yollar kaziliyor her sene her sene... Burada, sevgili ulkemde.
Sonra asil amacini unutup, tek dertleri gelenleri aglatip kacirtmak olan kurumlar var tabi. Aglayacak adami gozunden taniyorlar; bunu kacirmayalim diyorlar ve bingo, anneleri ne zaman aman cocuklar burada gurultu yapilmaz dedigi bir yerlere girse, agizdan girip burundan cikmak suretiyle, ya neydi ben neden geldim buraya dedirtip kacirtiyorlar ya kadincagizi. Burada, Turkiyenin devlet dairelerinde.
Cocuklarin olmazsa olmazi; yasli teyzeler ve evhamlari. Bu ulke, belki de gocebelikten gelme genlerin de baskisi ile "soguktan korkma" sendromundan muzdarip. Cunku daha soguk ulkelerde cocuklar kapi disari cikarilmiyor, cunku ayaga yaz gunlerinde bile terlik giyilmezse cocuk ve hatta buyukler maazallah "usutuyor", cunku deniz kenari kuzey ulkelerini gectim, burada hafif bir esintide insanlarin ic organlarinda bin bir kiyamet kiyamet kopuyor, cunku cunku cunku... İste bu yuzden Turk cocuklari kapi gicirtisindan nem kapiyor, nemden oksuruyor ve hastalikli bir nesil yetisiyor. Aha burada, benim ulkemde.
Bir amca Nobel kazaniyor, kimse sevinmiyor. Yazdiklari okunmus mu, hayir cok agirmis. E ama okumamissin bak ne bileceksin hak etti mi diye? Olsun o ayri; biz okumaz, resimlere bakariz, dinlemez kulak veririz... Ama yarisini yabancilarin istila ettigi adi bilmemne bir Turk takimi Avrupada bilmemne takimini mi yendi, Allaaah tutmayin bizi en buyuk Turkiye. Lan orada kac Turk oynuyor, hem yabancilar kara kasina mi gelmis bu ulkeye? Olsun, yendik ya, Turkiye Turkiye, ooh bu da amcaya kapak olsun...
Tum bu yazdiklarimdan sonra ulkemi seviyorum demek harbi akil isi degil ama iste bu saatten sonra ancak Turk olarak dogmasaydim diyebilir insan, ki oyle bir konforu ruyamda bile tahayyul edemem. Bir de tabi soylenip dursam da ben de bu milletin cocuguyum, her turlu abes is var bende de yani. Ve haliyle laf atana cevabimiz gecikmez;
Turk dogduk Turk yasariz
Kime ne...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder